Gözün göremeyeceği mesafeler vardır, gönül o mesafeyi bir nefeste alır.
Gözün göremediğini akıl ve mantık sevemez ama kalp görmediğine de bağlanabilir.
Gözümüz sadece göz kapaklarımız açıldığında mı görmeye başlıyor sanıyorsunuz? Hayır, gözümüzü kapattığımızda daha fazla şey görmeye başlıyoruz.
30 yaşına varmak üzere olan biri için doğum günü ne ifade etmeli, bilemiyorum. Tahminim 70 yaşındaki insanın bile kalbini pırpır edebileceği yönünde.
Evet, bazı insanlardan çok karizmatik bir ifadeyle “ben doğumgününe karşıyım” gibi sözler duymuşluğunuz vardır, ama bu karşı olma durumu o kişinin kendi doğum gününe kadardır. Doğum günü gelir ve insan yine 7 yaşına dönüverir. Birbirimizi kandırmayalım.
Peki en güzel doğum günü hediyesi nedir? En güzel hediye hangisidir?
Yakın bir arkadaşımla birlikteyken, tesadüfen kendisine o anda gelen bir mesajı gösterdi. 12 Yıldız’dan Merve kendisine “Ömer Abi’ye doğum günü hediyesi ne alalım, karar veremiyoruz, yardımcı olur musun?” diye sormuş.
Arkadaşım mesajı gördükten sonra bana döndü ve sordu; “Hakikaten, sana ne alınır ki?”
Düşündüm, marka takıntılı biri değildim, lüks seven biri de değildim, aksesuar taşımaya merakım da yoktu. 30 yıllık kendim için, doğum gününde ne hediye edilir sorusuna cevap verememiştim.
Zaman geçti, günlerden Temmuz’un 11’ine, aynı zamanda doğduğum güne gelip çatmıştı takvim. Biraz da zorlu bir gündü, çözmem gereken yorucu bir konu ile uğraşırken ve biraz da canım sıkılmışken, bir video geldi eposta ile.
Video yüklenirken hala suratım asıktı. Derken indi, izlemeye başladım.
Gözlerime inanamamıştım, o asık suratım bir anda yumuşamış, gözlerim nemlenmişti.
Hayatımda hiç gitmediğim bir şehrin bir ilçesinde öğretmenlik yapan Gökçen, beni yıllar önce bir TV programında izleyip takip etmeye başlamış genç bir öğretmendi. Bütün öğrencilerine beni anlatmış, hayallerimi onlara da aktararak onları hayallerime ortak etmişti.
Sırada Burak vardı, Gökçen öğretmenin öğrencisi. Hiç görmediğim bir aydın Anadolu genci. Sosyal ağlardan dikkatle takip ettiğini hissediyordum. Öğretmeni de sık sık anlatırdı Burak’ı
Burak, hiç görmediği, hiç bilmediği bir adam için günlerce uğraşıp onun için aşağıdaki videoyu hazırlamıştı. Üstelik bir traktör üstünde gezerek, olabilecek en zorlu koşullarda.
“İyi ki” dedim “her ne yaptıysam iyi ki yapmışım”. Bu güzel insanlara ulaşmamı sağlayan her ne ise, iyi ki olmuş. Biliyorum ki Burak gibi, Gökçen Öğretmen gibi Anadolu’nun her yerinde daha niceleri var, bir ışık bekleyen. Ellerinden tutacak, “yapabilirsin” diyecek birini bekleyen daha yüzbinlercesi var.
Hayatımın en güzel doğum günü hikayesiydi. Teşekkür ederim Burak Akın, teşekkür ederim Gökçen Öğretmen, Gülcan Aksoy, Esra Doğan, teşekkür ederim Kadışehri’nin güzel insanları. Sözüm söz, geleceğim.
Aşağıdaki fotoğraf da Zanzibar’lı bir çocuğun, kendisine hediye edilen bir Karton Kutu, evet sadece bir karton kutu ile mutlu olduğu anlardan.
Mutluluk, sevgiyle mümkün, zenginlikle, çok parayla ya da başarıyla değil!
Google Plus Sayfam+Benzer Yazılar“Biliyorum, bu ülkeye çiftçi de lazım ama..”Gezi Parkı Olayları: Bardağın Dolu TarafıHangisi Sizsiniz? Geleceği Tahmin mi Ediyorsunuz İnşa mı Ediyorsunuz?“Gemi limanda güvendedir, ama gemiler limanda beklemeleri için yapılmaz”Türk Genci Nasıl Kurtulur? [Çıkar İçindeki İnsanı]
Aslında bu anlattıklarımdan daha kötüsü de var. Bu başkalarının hayallerini sahiplenerek üniversite yollarında, sınav sıralarında ömrünü geçiren insanların çoğu bir zaman sonra doktorluk, avukatlık vs. hayallerinden de vazgeçiyor, nereye PUANı yeterse orada okuyor/çalışıyor. Buda kötünün de kötüsü bir durum. Hayatının büyük bir bölümünü kapsayacak olan mesleğini, işini, senin ‘belirli bir zaman diliminde belirlenen puan’ın belirliyor. Bu sizce de çok acı bir durum değil mi?
Siz hiç çocuğuna küçük yaştan itibaren ticareti, girişimciliği aşılayan bir aile gördünüz mü? “Girişimci olacak, kendi hayatını refaha ulaştırdığı gibi başkalarının hayallerini de refaha ulaştıracak benim oğlum.” düşüncesine sahip bir anne veya babayla karşılaştınız mı? Yeni nesilde bunları göreceğimizi umut ediyorum fakat bizim ve bizden önceki neslin anne babalarında bunu görmek çok zor, mutlaka vardır fakat sayıları çok azdır.
Yahudiler çocuklarına küçük yaştan başlayarak ticareti aşılarlar ve öğretirler. Bugün dünyada azınlık olan Yahudiler, ticaretin hâkimiyetini almış durumdalar. Büyük ticari oluşumların yarısından fazlasının arkasında Yahudiler mutlaka vardır. Burada değinmek istediğim din, ırk ayrımı değil tabi ki. Şuna dikkat çekmek istiyorum; Ticareti benimseyen ve benimsemeyen iki toplumun nüfusları ve hâkimiyetleri arasındaki fark.
Hep toplumumuzun kötü taraflarından konuştuk fakat son yıllarda girişimcilik ve ticaret bakımından güzel oluşumlar da mevcut, bunları göz ardı etmemek gerekir. Ve ben inanıyorum ki bu oluşumlar çok daha güzel noktalara varacaktır.
Bu yazıyı okuyan insanın şu sonuca varmasını istemem; “Evet, bende okulu filan bırakmalıyım ve ticarete atılmalıyım, girişimci olmalıyım.” Kesinlikle çıkarılması gereken sonuç bu değil, benim savunduğum insanların kendi hayallerini yaşaması gerektiğidir. Kendi hayallerinizi yaşayın ve unutmayın bu toplumun her çeşit insana ve mesleğe ihtiyacı var. Fakat şunu da unutmayın hayallerinizi yaşamanın bir bedeli mutlaka olacaktır, bu bedeli ödemeye hazır olanlar, cesaretli olanlar hayallerinin peşinden gidebilirler. Hayallerinize sahip çıkmanız dileğiyle..
Kaynak: